Odblokowanie Potęgi Współpracy: Rewolucjonizowanie Nauki dla Lepszego Przyswajania Wiedzy i Rozwoju Umiejętności
Nauka oparta na współpracy to podejście edukacyjne wykorzystujące grupy do wzmocnienia nauki poprzez wspólną pracę. To podejście aktywnie angażuje uczniów w przetwarzanie i syntezę informacji oraz koncepcji, zamiast zapamiętywania faktów i liczb. Uczniowie pracujący nad projektami muszą współpracować w grupie, aby zrozumieć prezentowane im koncepcje. Ta metoda pozwala uczniom bronić swoich stanowisk, zmieniać ramy swoich pomysłów, słuchać innych punktów widzenia i artykułować swoje argumenty. Pozwala także uczniom uzyskać pełniejsze zrozumienie jako grupa, niż mogliby to zrobić jako jednostki.
Teoria społecznego rozwoju Wygotskiego– Teoria ta kładzie nacisk na znaczenie interakcji społecznych dla rozwoju uczenia się i poznawania. Wierzył, że społeczność jest ważnym czynnikiem w procesie tworzenia znaczenia i wiedzy, i podchodził do uczenia się z socjokulturowego punktu widzenia, argumentując, że rozwój indywidualny nie zachodzi bez informacji z kontekstów społecznych i kulturowych.
Ważnym aspektem teorii społecznego uczenia się Wygotskiego jest Strefa Najbliższego Rozwoju, która reprezentuje odległość między tym, co uczeń jest w stanie zrobić bez wsparcia, a tym, co może zrobić z wsparciem. Innymi słowy, jest to zakres, w którym uczeń jest w stanie uczyć się tylko przy wsparciu kogoś z Większą Wiedzą Innego (MKO); osoby posiadającej wiedzę lub doświadczenie, którego poszukuje uczeń.
Zalety nauki opartej na współpracy
Rozwija umiejętności zarządzania sobą i przywódcze– Osoby, którym powierzono zadanie wspólnej pracy w celu osiągnięcia wspólnego celu, uczą się organizować, przydzielać i uczyć, rozwijają umiejętności zarządzania sobą i innymi w produktywny sposób.
Zwiększa umiejętności i wiedzę pracowników– Pracownicy, którzy uczestniczą w nauce opartej na współpracy, zdobywają szeroki zakres umiejętności i wiedzy, wzmacniając swoje istniejące umiejętności poprzez nauczanie innych i uczenie się nowych umiejętności od innych pracowników. Zmniejsza zapotrzebowanie na formalne szkolenia, jednocześnie zachęcając pracowników do ciągłego doskonalenia w znanych koncepcjach.
Poprawia relacje między zespołami i działami– Osobom o ograniczonym kontakcie między zespołami trudno jest nawiązywać kontakty i pracować zespołowo. Nauka oparta na współpracy zmusza jednostki do nawiązywania nowych kontaktów i znajdowania sposobów na współpracę.
Poprawia przyswajanie i zapamiętywanie wiedzy– Badania wykazały, że stosowanie nauki opartej na współpracy może prowadzić do zwiększonego zaangażowania i lepszego zapamiętywania wiedzy. Pozwala uczestnikom osiągnąć wyższe poziomy myślenia, a informacje są zapamiętywane znacznie dłużej.
Promuje zaangażowanie w miejscu pracy, prowadząc do zadowolonych pracowników oraz zwiększonej wydajności i produkcji. Możliwości podnoszenia kwalifikacji zapewniane przez naukę opartą na współpracy pomagają w zatrzymywaniu pracowników, ponieważ jest mniej prawdopodobne, że pracownicy będą szukać innych możliwości.
Przykłady nauki opartej na współpracy
Ocena systemów szkoleniowych– Łączenie nowych pracowników z bardziej doświadczonymi pracownikami w tych samych działach w celu oceny aktualnie obowiązujących systemów szkoleniowych, oceny wad systemu i opracowania zaleceń dotyczących skutecznej aktualizacji szkolenia w celu lepszego służenia organizacji.
Rozwiązywanie problemów między zespołami– Polega na łączeniu różnych zespołów w celu rozwiązania problemu, nakreślaniu oczekiwanych wyników w szerokich kategoriach, a następnie pozwalaniu zespołowi na pracę nad rozwiązaniem. Na koniec zespoły zaprezentują to, co opracowały, uzasadnią swoje wybory i nakreślą swoje plany realizacji zadań.
Wyjaśnianie koncepcji innym działom– Poprzez tworzenie zespołów w każdym dziale w celu tworzenia i prezentowania ich pracy, uczą one swojej pracy inne działy. Prezentacje powinny przedstawiać wykonywaną pracę, rozwiązywane problemy oraz bieżące koncepcje, nad którymi pracują.
Inne działy mogą uczestniczyć w sesji pytań i odpowiedzi, czerpiąc korzyści z ich doświadczenia, aby pomóc w rozwiązywaniu bieżących problemów, a jednocześnie dowiedzieć się więcej o tym, jak działa cała organizacja.
Wniosek
Wykazano, że Nauka Oparta na Współpracy poprawia zapamiętywanie wiedzy, rozwój umiejętności komunikacyjnych i umiejętności przywódcze. Rozwija satysfakcjonujące środowisko społeczne dla jednostki, poprawiając wskaźnik retencji w firmie. Zapewnia metody rozwiązywania bieżących wyzwań poprzez przedstawianie ich wśród członków grupy i korzystanie z wiedzy i umiejętności członków grupy. Wzmacnianie ogólnego rozwoju umiejętności członków grupy, a także rozwój relacji między nimi.
Wady nauki opartej na współpracy obejmują to, że każda osoba musi poruszać się z różną prędkością, a praca w grupach wywiera presję na jednostki, aby albo zwolniły, albo szybciej dogoniły. Na drodze do udanej współpracy przeszkody wynikają z różnych osobowości, rywalizacji między członkami, braku informacji i doświadczenia oraz braku jasności co do ról i obowiązków.