„Zyskowna strona konfliktu: Jak państwa czerpią korzyści z wojny rosyjsko-ukraińskiej”
Od początku konfliktu rosyjsko-ukraińskiego pojawiło się wiele pytań dotyczących wpływu wojny na ludność, gospodarkę i wstrząsy polityczne, jakie przyniesie w teraźniejszości i przyszłości. Jednym z pytań, które budzi szczególne zaniepokojenie, jest to, w jaki sposób państwa czerpią korzyści z wojny.
Międzynarodowy transfer uzbrojenia –
Według badań przeprowadzonych przez SIPRI (Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem) na temat międzynarodowego transferu uzbrojenia, największymi eksporterami broni były Stany Zjednoczone, Rosja, Francja, Chiny i Niemcy w latach 2017-2021, przy czym same Stany Zjednoczone odpowiadały za 39% eksportu globalnego. Z drugiej strony, największymi importerami broni były Indie, Arabia Saudyjska, Egipt, Australia i Chiny, które łącznie odpowiadały za 38% całego importu głównych globalnych transferów uzbrojenia.
Według tego samego raportu wykazano, że w przypadku głównych krajów eksportujących, takich jak Rosja, Francja, Izrael, Hiszpania i Holandia, konflikt skutkuje znacznym wzrostem eksportu broni, podczas gdy w przypadku innych krajów nie odnotowano istotnych zmian w eksporcie w żadną stronę. Rentowność konfliktu zależy od poziomu PKB i wydatków wojskowych państw zaangażowanych w konflikt.
Konflikt nie doprowadził do żadnych ograniczeń w sprzedaży broni przez głównych eksporterów, w niektórych przypadkach wydaje się, że eksporterzy wstrzymali dostawy broni do regionu objętego konfliktem, ale w większości przypadków decyzja została podjęta z powodu faktu, że odbiorca (odbiorcy) był biedniejszy, gdzie stawki były niskie i nie można było osiągnąć znaczących zysków. Globalny handel bronią jest niezwykle odporny na skuteczną kontrolę.
Poniższy wykres przedstawia pomoc udzieloną przez główne kraje eksportujące broń krajom w konflikcie od roku 2000. Zauważono, że eksporterzy uzbrajali kraje po obu stronach konfliktów, w jednym z takich przypadków eksporterzy uzbroili zarówno Indie, jak i Pakistan. Z wyjątkiem Chin, wszystkie inne główne kraje eksportujące broń były przynajmniej same zaangażowane w jedną lub więcej wojen, dostarczały broń stronom konfliktu i używały broni produkowanej w kraju w kraju.
Francja, USA, Wielka Brytania, Chiny i Hiszpania eksportowały broń do największej liczby krajów, w których liczba sprzedaży broni nie była zasadniczo wysoka, wszystkie kraje dostarczały broń do co najmniej połowy wojen
Wnioski –
Intensywne badania przeprowadzone na ten temat wykazały, że kraje wielokrotnie wykorzystywały możliwości czerpania zysków z wojny, nawet jeśli musiały uzbroić własnych rywali, kraje nie wykazują skłonności do spowalniania lub wstrzymywania eksportu broni, chyba że nie można osiągnąć znaczących korzyści. Jednym ze czynników odstraszających, który doprowadził do transferu broni między państwami, są zawirowania polityczne lub złe relacje między dostawcą a odbiorcą (odbiorcami). Sankcje nałożone na kraje zaangażowane w wojnę zniechęcają kraje handlujące do kontynuowania handlu z krajem, stwarzając możliwości krajom oferującym podobne produkty lub usługi. W krajach, w których decydentami są inwestorzy prywatni, mają oni tendencję do zatrudniania agentów, w tym polityków, w celu kontrolowania swoich głównych rynków, co obejmuje ich własny kraj i kraje sprzymierzone, z którymi inwestorzy mają relacje.
Autor:Abhishek Saini