Rolnictwo regeneratywne: Przekształcanie produkcji żywności dla zrównoważonej przyszłości
Rolnictwo regeneratywne to alternatywny sposób produkcji żywności, którego celem jest zmniejszenie zależności od syntetycznych środków, takich jak herbicydy, pestycydy i nawozy chemiczne. Jego pojawienie się jest wynikiem negatywnego wpływu intensywnych metod uprawy, które obejmują stosowanie ciężkich maszyn, nawozów i pestycydów, a głównym celem jest maksymalizacja produkcji żywności.
Rolnictwo regeneratywne to podejście oparte na ochronie i rehabilitacji, którego celem jest regeneracja gleby, wspieranie biosekwestracji, poprawa cykli wodnych i przeciwdziałanie zmianom klimatycznym.
Rolnictwo regeneratywne różni się również od rolnictwa ekologicznego, chociaż wiele zasad jest między nimi zbieżnych. Rolnictwo ekologiczne stało się zaufaną marką i ma jasne standardy i regulacje, ale rolnictwo regeneratywne to rozwijający się ruch o różnych definicjach i minimalnych regulacjach. Obie te metody są postrzegane jako alternatywy dla rolnictwa intensywnego i uważa się, że wzajemnie się wzmacniają.
Techniki stosowane w rolnictwie regeneratywnym
Uprawa okrywowa– Ciągły wzrost roślin i korzeni w glebie jest niezbędny dla rolnictwa regeneratywnego. Celem jest usunięcie CO2 z atmosfery, sekwestracja węgla jako materii organicznej w glebie, co promuje biologię gleby, dostarcza składników odżywczych do gleby i zmniejsza erozję gleby
Kompostowanie– Materiały biologiczne, takie jak pozostałości po uprawach, odpady żywnościowe i odpady zwierzęce, są wykorzystywane do budowy organicznej materii gleby. Kompostowanie przyspiesza rozkład tych materiałów, tworząc materiał kompostowy do wykorzystania przez mikroby glebowe i rośliny
Sylwopastoralizm– Jest to integracja wypasu zwierząt gospodarskich i drzew na tym samym terenie. Między drzewami sadzi się rośliny wieloletnie. Te rośliny nie wymagają ponownego sadzenia każdego roku i mają bardziej trwały charakter. Zwierzęta żywią się tymi wieloletnimi roślinami pastewnymi i znajdują schronienie pod drzewami. Zapewnia to wsparcie zarówno zwierzętom, jak i gruntom przed erozją wiatrową i wodną
Kontrolowany wypas– W kontrolowanym wypasie pola pastewne są dzielone za pomocą ogrodzeń. Zwierzęta są następnie okresowo przenoszone między działkami, aby umożliwić odrost działki przed rotacją zwierząt. Ta praktyka zmniejsza erozję gleby, poprawia penetrację wody i zapewnia wysokiej jakości żywienie zwierząt gospodarskich
Kontrolowany wypas zmniejsza ilość nawozów potrzebnych do uprawy akra ziemi. Jak wynika z badania przeprowadzonego przez USDA Agricultural research service, operacje wypasu zmniejszyły erozję osadów o 87%, zmniejszyły spływ fosforu o 5,5 kg na akr i obniżyły emisję amoniaku o 30%
Potrzeba rolnictwa regeneratywnego
W 2014 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa ogłosiła, że jeśli obecne tempo degradacji gleby nadal będzie przebiegać bez kontroli, cała warstwa orna zostanie wyczerpana w ciągu 60 lat. Według ONZ rolnictwo odpowiada za ponad jedną trzecią emisji gazów cieplarnianych uwalnianych na całym świecie. Intensywne rolnictwo poprzez orkę uwalnia CO2 naturalnie magazynowane w glebie i zaburza strukturę gleby, przyspieszając erozję gleby, pozostawiając środowisko bardziej podatne na ekstremalne zjawiska pogodowe, takie jak powodzie
Wniosek
Wysoki ślad węglowy intensywnego rolnictwa i jego długoterminowy negatywny wpływ na grunty sprawiły, że konieczne stało się przyjęcie alternatywnych metod uprawy. Dwie z dostępnych opcji to rolnictwo regeneratywne i rolnictwo ekologiczne. Obie te metody można stosować komplementarnie jako rozwiązanie tego problemu. Metody przyjęte w rolnictwie regeneratywnym przyniosły pozytywne rezultaty, co zostało wykazane w licznych badaniach.
W porównaniu z rolnictwem intensywnym badania wykazały, że uzyskane plony są niższe, ale różnią się znacznie w zależności od uprawy i lokalizacji. Kolejnym wyzwaniem w przyjęciu rolnictwa regeneratywnego jest brak wiedzy i umiejętności obecnie wśród rolników.
Zaletami rolnictwa regeneratywnego są niższe koszty nakładów i wyższe ceny niż w przypadku produktów konwencjonalnych. Zachęci to rolników do podnoszenia kwalifikacji i zdobywania niezbędnej wiedzy do przyjęcia tej alternatywnej metody uprawy.
Autor: Abhishek Saini